سلام مهرســا هستم مدیر وبلاگ :  

 ❤☃ ـــپرستــــوهاے عاشـــقــ☃❤    

 امیدوارم لحظات خوبے را در ایטּ وبلاگ بگذرانید... 

و از مطالب لذت ببرید...

با نظر و انتقادات شما ایטּ وبلاگ بهتر خواهد شد.. 

پس نظر یادتوטּ نرہ  

ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻞ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺎﺗﺤﻪ …
ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﻢ ﻭﮔﻞ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻢ
ﻭﻟﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﻢ

 با ڪسے رابطـہ احساسے برقرار ڪטּ ڪـہ 

 نـہ تنها افتخار میڪنـہ ڪـہ تو رو دارہ 

 بلڪـہ حاضرہ هر ریسڪے رو بڪنـہ 

 ڪـہ فقط ڪنار تو باشه...!!! 

  سـلام ᓘــداجـون  

 اومـدم بگـم ᓘـیلـے دوستتــــ دارم 

 اومـدم بگـم ᓘـیلــے مهــربــونــے 

 گـاهـے چشمــامـو میبنـدم و ڪـور میشــم 

 بـے راهــہ رو از راـہ تشـᓘـیـص نمـیدم 

 رو انتـᓘــاب اشتبـاهـم اصـرار میڪنـم 

 امــا تـو همیشــہ بینـایــے 

 تـو همیشــہ ڪنـارمـے 

 بـــہ زورم شـدہ دستمـو میگـیرے و 

 از اـᓅـتـادن تـو چـاـہ نجـاتم میـدے ... 

 ᓘــودم هـم نـᓘــوام بـرگـردم 

 بـے راهــہ رو از جلـو راهـم بـرمیـدارے ... 

 میـدونـے ڪـہ چیـو میگـم ᓘــداے مهـربـونم ... 

 آرہ ... 

 اومـدم بگــم ᓘـیلـے مــردے .... 

 دستمـو رهـا نڪــن 

  دوستتـــ دارم  

 زندگیست دیگر! 

 همیشـہ ڪـہ همـہ رنگ‌هایش جور نیست، 

 همـہ سازهایش ڪوڪ نیست! 

 باید یاد گرᓅـت با هر سازش رᓆـصید، 

 ᓗـتے با ناڪوڪ ترین ناڪوڪش... 

 اصلا رنگ و رᓆـص و ساز و ڪوڪش را ᓅـراموش ڪن! 

 ᓗـواست باشد بـہ این روزهایے ڪـہ دیگر برنمے گردد... 

 بـہ ᓅـرصت هایے ڪـہ مثل باد مے آیند و مے روند و همیشگے نیستند، 

 بـہ این سالها ڪـہ بـہ سرعت برᓆ مے گذرند.... 

دوستت دارم..چرایش پای تو،

ممکنش کردم،محالش پای تو

میگریزی از من و احساس من

دل شکستن هم ،گناهش پای تو

آمدی آتش زدی بر جان من

درد بی درمان گرفتن هم،دوایش پای تو

من اسیرم در میان آن دو چشم

قفل زندان را شکستن هم،سزایش پای تو

سوختم،آتش گرفتم زین سبب

آب بر آتش نهادن هم جزایش پای تو

پای رفتن هم ندارم من،از کوی دلت

پا نهادن بر دل مست و خرابم پای تو...

ارزش بودنت رو...

از فکر کردن به لحظه نبودنت میشه فهمید...

  ᓆـول دادہ اَم…گاهـــی... 

 هَر اَز گاهـــے 

 ᓅـانـــوس یادَت را 

 میان ایـن ڪوچـہ ها بـے چراغ و بـے چلچلـه، روشَـن ڪنَم 

 ᓘـیالـت راـᓗــَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛ 

 هَنوز هَم دَر این شَبهاے بـے ᓘـواب و بـے ᓘـاطـــِرہ 

 میان این ڪوچــہ هاے تاریڪ پَرســہ ᓘـاطـــِرہ 

 اَما بــہ هیچ سِتاره‌ے دیگـَرے سَلام نَـᓘـواهــَـم ڪَرد… 

 ᓘـیالَت راـᓗـَت ! 

شاید آن روز ڪـہ سهراب نوش 

 دلش از غصـہ ᓗـزین بود و غمگین ...ـᓗـال من مے گویم... 

 زندگے یڪ در و دروازہ و دیوار ڪـہ نیست........ڪـہ نشد بال زدو پرواز ڪرد 

 زندگے اجبار نیست........زندگے بال و پرے دارد و مهربان تر از مهتاب است 

 تو عبور ᓘـواهے ڪرد...... 

 ت زندگے اجبارے است.....از همان پنجرہ ها 

 با همان بال و پر پروانه........بـہ همان زیبایی......بـہ همان آسانی.. 

 بے نهایت باید شد تا آن را یاـᓅـت........زندگے سادہ تر از امواج است 

 پس بیا تا بپریم........وتا شبنم آرامش صبـᓗ  

 تا صداے پر مرغان اـᓆـاـᓆـے بال و پر باز ڪنیم... 

 تا توانیم ڪـہ ازاول آغاز ڪنیم و تا نهایت برویم... 

    نگو طـᓅـلے دل سپرده، یـہ نـᓅـر دلش رو بُرده

 بگو چون عاشـᓆــہ ᓆـلبش تا بـہ ᓗـال از غم نمردہ 

 میدونے زندگے سـᓘـتـہ 

 بار ᓗـرᓅ زور زیادہ 

 ڪسے بردہ ڪـہ ᓆـلبش رو، بـہ دست غم ندادہ 

 نگو طـᓅـلڪے منم، من شهامتم زیادہ 

 هیچ ڪسے هنوز تو دنیا مثل من ڪـہ دل ندادہ 

 مثل پرواز پرندہ توے ᓆـلب آسمونا 

 من دلو بـہ عشـᓆ سپردم 

 توے ᓆـلب ڪهڪشونا 

 پر زدم من توے چشمات 

 من از پایان میترسیدم و آغاز ڪردم...